Szachy heksagonalne, szachownica wypalana (S-1/H)
Szachy heksagonalne to ciekawy wariant gry w szachy, rozgrywany na sześciokątnej szachownicy z sześciokątnymi polami. Zasady gry zostały opracowane w 1929 roku przez lorda H.D. Baskerville’a, a następnie w 1939 roku ulepszone przez radzieckiego geologa I. Szafrana. Ostatecznie popularność zdobyła odmiana stworzona przez Władysława Glińskiego w 1949 roku i usprawniona w 1953 roku – tzw. heksagonalne szachy polskie. Gra ta zyskała popularność w Wielkiej Brytanii, Polsce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach, takich jak Szwajcaria, Francja, Włochy, Węgry, Nowa Zelandia i Niemcy.